บ่ายวันหนึ่ง ที่ อ.ท่าเรือ จ.พระนครศรีอยุธยา
ได้มาแวะดับร้อน ดับกระหาย ด้วยชาเย็นสักแก้วนึง
ชาไทย ซึ่งติดอันดับ 1 ใน 30 เครื่องดื่มเลิศรสของชาวโลก (ตามการจัดอันดับ..อันดับสอง คือ โค้ก)
ทำให้ บ่ายวันนี้ เป็นวันที่น่ารื่นรมย์อย่างยิ่ง เพราะมิได้ทีแต่เพียงรสชาติที่ลิ้น
แต่มี อาหารตา จากทุกมุมรอบๆโต๊ะกาแฟ ที่มองเห็น
และยังมี อาหารใจ คือ เรื่องราว ของทุกสิ่งที่เห็น จากปากของเจ้าของร้าน
ร้านกาแฟโกวบู๊ ที่อยู่คู่ตลาดท่าเรือมานานแล้ว อาเจ้ เจ้าของร้านที่ชงชาให้กินคือ ลูกสาวโกวบู๊
ส่วนโกวบู๊นั้น เสียชีวิตไปเมือ่อายุได้ 90 ปี แอบค้นหาเรื่องราวของของโกวบู๊ ในวัยหนุ่ม
ผ่านสิ่งที่โกวบู๊ทิ้งไว้ในร้านกาแฟแห่งนี้ โกวบู้ เป็นคนจีนไหหลำ เป็นนักชงกาแฟ เป็นช่างไม้
ดังนั้น ไม่ว่า โต๊ะ เก้าอี้ ตู้ ที่วางแปรงสีฟัน ที่แขวนของ ที่คว่ำแก้ว ที่เปิดฝาขวดน้ำอัดลม ฯลฯ
โกวบู๊ออกแบบเอง และทำเองทั้งหมด เมื่อทำเสร็จแล้ว ถึงขั้นตอนลงสี....
โกวบู๊ ลงสีน้ำมันด้วยสีของ ธงไตรรงค์ เข้าใจว่า คนรุ่นพ่อแม่ รุ่นปู่ย่า ของเราเมื่อ 60-70 ปีที่แล้ว
คำว่า "รักชาติ" คงไม่ต้องมารณรงค์กันมากมาย เพราะมันมาจากใจ
ก่อนกลับ ผมมองขึ้นไปบนหิ้ง ยกมือไหว้ โกวบู๊ ด้วยความยกย่องในฝีมือ
ทุกสิ่งอย่างที่โกวทำทิ้งไว้ มันยังเท่ห์ทนนาน เหนือกาลเวลา ให้กระผมได้บันทึกภาพมาแบ่งปัน
ในโลกออนไลน์ไปทั่วโลก..... ขอบคุณ จากใจ


