เรียนรู้ความลำบากของคนที่ถูกน้ำท่วมอยู่ 2 วัน ความรู้สึกตอนแรกไม่เท่าไหร่ยิ้มได้เสมอ
แต่เมื่อน้ำมันมาเรื่อยๆ ความรู้สึกมันยิ่งไม่ปลอดภัยขึ้นเรื่อยๆ สุดยอดจริงๆ สำหรับคนที่อยู่กับมันได้นานๆ
ของกินเราก้อมีพร้อม และมีแต่ของที่คิดว่าดีกว่าคนอื่น แต่ละมื้อมันแถบไม่มีความอร่อยเลย
วันนี้ตื่น 8 โมงครึ่ง ทำนู้นทำนี้ไปเรื่อยๆ ลงไปเก็บตกของที่จมอยู่ วางแผนต่างๆ นานาเพื่อที่จะรักษา
ของๆ เราให้ได้มากที่สุด
นึกถึงคำว่าเมื่อเจ้ามาตัวเปล่าแล้วเจ้าจะเอาอะไรฯ คงพอสำหรับการกู้สถานะการณ์
วันพรุ่งนี้คงต้องสละสาขาไปชั่วคราว จุดหมายไม่พัทยา ไม่ก็ร้อยเอ็ดเลย
น้ำให้อะไรกะเรามหาศาล แต่น้ำก้อทำลายเราลงไปได้ได้พริบตา... น้ำอยู่ในร่างกายคนเราน่าจะเยอะกว่าสิ่งอื่นในร่างกาย
แต่คนไม่ค่อยให้ความสำคัญกะมันพอน้ำจากไปในวันหนึ่งวันนั้นแหล่ะเรามันก็แค่ดิน น้ำท่วมคราวนี้ให้ขอคิดอะไรมากมายจริงๆ
ไม่ได้ถ้อน่ะครับเรามีพร้อมทุกอย่างสามารถไปได้ตลอดแต่นึกถึงคนที่อยู่รอบข้างที่เค๊าไม่ได้มีอย่างเรามันเศร้าอย่างไรไม่รู้
ก่อนที่จะสละสาขาไปคงต้องขนอาหารที่มีทั้งหมดแจกจายให้กับคนที่สู้ต่อ ขอบคุณทุกๆ ท่านที่ให้ความเป็นห่วงและส่งแรงใจให้เสมอ
ขอคิดที่่เกิดขึ้นแว๊บแรกก่อนเจอสถานะการณ์คือมีมากก็เหนื่อยมาก มีมากก็เสียหายมาก มีมากก็ทุกข์มาก ต่อแต่นี้ไปจะอยู่แบบพอเพียง ้ำ
