ทรมานมากๆครับ กว่าจะถึงที่พักกินมื้อดึกก็ปาไปตีหนึ่งกว่าแล้แถมยังต้องตื่น 6 โมงเช้าทุกวัน ผมถึงไม่อยากมากะทัวร์เพราะงี้แหล่ะ
ก่อนจะไปทริปนี้สัญญากะตัวเองไว้ว่า จะเที่ยวให้สนุกโดยไม่สนโค้ก เพราะตลอด 6 ปีที่ผ่านมา ไปเที่ยวไหน ต้องมีโค้กมาขัดความสนุก
ตกกลางคืนไม่ได้นอน ตกนั่งชดใช้กรรมในส้วม นั่งเจาะกระป๋อง เจาะตูดก็ไม่ได้นะ ไม่เทพ ต้องเจาะใต้ห่วง
ผมเคยนั่งในส้วมนานสุด 5 ชั่วโมง เดินออกมามือนี่หงิกเลย
แต่หมาเคยกินขี้ครับพี่น้อง อดไม่ได้ ต้องลงมาหากระป๋องตามสัญชาตญาณนักสะสม เพราะกระป๋องที่เราเห็นวันนี้
อาจจะไม่เห็นไหนร้านถัดไป หรือ วันพรุ่งนี้ นักสะสมที่ดีต้องไม่ประมาท
ตามคาดครับกระป๋องเป็นnormal design ลายบ้านๆ แต่มาแล้วต้องซื้อครับ เป็นภาษาเกาหลี ส่วนที่นอกเหนือความคาดหมายครับ
เห็นเหลือในตู้แช่ไม่กี่ใบ ผมโกยหมด และยังไม่วายบอกคนขายให้เปิดหลังร้านหน่อย ประมาณว่ากูจะเอา
มันก็งงว่ามีกระป๋องcoke zeroเหลืออีกตั้งเยอะในตู้ มรึงไม่เอาฟร่ะ พยายามสื่อสารนานมากว่าจะเอา007 สุดท้ายต้องงัดไม้ตายเด็ด
หยิบนามบัตรนักสะสมโค้กมาเป็นใบเบิกทาง แค่เนี๊ยะ เรื่องจบ จูงมือไปหลังร้านเลย แต่ความซวยมาเยือน 007 หมดแล้ว
