


Santana เขียน:มีอยู่คน
-เป็นหัวหน้า
-เป็นเจ้าของผับ
-เป็นเจ้าของแก้วนานาชนิดกว่า 500ใบ
รูปร่างท้วมอักษรย่อป.รู้เบาะแสแค่นี้ไปตามสืบเอาเอง



Sam เขียน:PAO เขียน:ผมก้ไม่เคยนะaoh เขียน:เล็กๆ เอ๊าะไม่ แต่ใหญ่ๆเอ๊าะ.......
คนอื่นยังพอฟังคน แต่2คนนี้ ไม่ค่อยอยากจะเชื่อจับไปสาบานวัดไหนดี

ผมไม่ได้ขโมยแต่หยิบออกมาจากร้านเฉย..เรื่องมันมีอยู่ว่าตอนที่ผมเรียนหลังจากเลิกเรียนแล้วก็มีการนั่งดืมแถวหน้ามหาลัยจะมีร้านประจำ(คล้ายๆร้านพี่เปา)นั่งกินไปกินมาเกิดปวดฉี่ก็เลยเดินไปเข้าห้องน้ำจังหวะมีคนเข้าห้องน้ำก่อนก็เลยยืนรอ...แล้วสิ่งที่เกิดขึ้นคือ
...สายตาผมไปเห็นชั้นว่างแก้วของร้านซึ่งตั้งอยู่ข้างห้องน้ำจังหวะที่รอนั้นก็มองไปมองมาเห็นแก้วโค๊กอยู่จำนวนมากก็เลยหยิบมาดู(ตอนนั้นเก็บกระป๋องแล้วแต่ยังไม่ได้เก็บแก้ว)ซักพักความคิดอันฉลาดก็เข้ามา
ผมเลยเข้าห้องน้ำแล้วกลับมานั่งที่โต๊ะจนเลิกแล้วก่อนเลิกผมก็เดินไปที่ห้องน้ำอีกรอบพร้อมกระเป๋าผมเเล้วได้ทำการหยิบแก้วจำนวนหนึ่งใส่กระเป๋าแล้วเดินออกนอกร้าน...ทันใดนั้นเองผมกับเพื่อนเล่นกันไปกันมากระเป๋าหลุดคับ
แล้วตกลงพื้นแต่โชคดีมากที่แก้วในกระเป๋าไม่แตก(เพราะในกระเป๋ามีเสื้อshopที่ใส่อยู่ประจำ)ลองคิดดูถ้าแก้วมันแต่อะไรจะเกิดขึ้น(ตอนนั้นเจ้าของร้านยืนดูดบุหรี่อยู่หน้าร้านด้วย)ผมได้แก้วกลับบ้านมาจำนวนหนึ่ง...ตั้งบัตินั้นผมก็ไม่เคยหยิบแก้วจากร้านไหนมาอีกเลย...สำนึกคับ...แต่ตอนนี้อาจมีเชื้อหลงเหลืออยู่




cokeyuth เขียน:มีคาถาศักดิ์สิทธิ์สำหรับนักสะสมนะครับ
ของสะสมเป็นของที่ต้องโชว์ ต้องหยิบมาดูบ่อยๆ จึงจะชื่นใจ
ดังนั้น ถ้าเป็นของที่ไม่ได้มาโดยสุจริต ความสุขจากการหยิบขึ้นมาชม ก็จะเกิดขึ้นไม่ได้
เพราะหยิบมาทีไร ก็จะเกิดเครื่องหมายคำถาม ว่าคุณได้มาโดยสุจริตหรือเปล่า
มันจะกลายเป็น "สะสมบาป" ไปในเวลาเดียวกัน แบบนี้มีตู้โชว์ก็โชว์ไม่ได้
ต้องซุกต้องซ่อน.....แล้วเราก็คงไม่เกิดอาการ ชื่นใจ แน่ๆ
ดังนั้นการหาของสะสมเข้าสู่คอลเลคชั่นจึงควรใช้คาถาสองคำนี้ คือ
ซื้อ และ ตื้อ
ได้ของมาเมื่อไหร่ ที่ไหน รับรองโชว์ได้ชั่วลูกชั่วหลาน ครับ
อย่าลืมนะครับว่า เวรกรรมมีจริง ไม่เชื่ออย่าลบหลู่![]()
กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิกใหม่ และ บุคคลทั่วไป 11 ท่าน