PAO เขียน:มีวันนี้ไปตลาดหัวตะเข้มา
นั่งกินก๋วยเตี๋ยวเคล้าบรรยากาศเก่าๆที่ร้านนี้
ระหว่างกินก็มองนู่นมองนี่ไปเรื่อย พอมองไปฝั่งตรงข้ามเห็นอาแปะคนนึงกำลังนุ่งผ้าขาวม้าอาบน้ำอยู่
หลังอาแปะเห็นขวดเขียวๆตั้งอยู่สองใบ กะแล้วต้องเป็นขวดน้ำมะเน็ดแน่
กินเตี๋ยวเสร็จ ก็เลยเดินข้ามสะพานไปคุยกะเขา (แปะอาบน้ำเสร็จพอดี) ก็ไปหยิบแล้วถามเขาว่าขายไหม
เขาบรรยายสรรพคุณไปนิดนึงว่าเก่าแค่ไหน แล้วบอกใบละ 50 บาท
ตอนนี้นนี่ยิ้มแล้วนะ มีถุงอยู่ตรงนั้นใบนึงก็เลยหยิบมาอ้าปากถุงออกกะใส่เต็มที่
แต่ด้วยความโลภ ไปถามเขาว่ามีอีกมั๊ยครับ แปะบอกมีอีก 2 ใบ แล้วตะโกนถามเจ๊ที่อยู่ในบ้าน
แค่นั้นแหละอาเจ๊รีบเดินออกมาเลย แล้วบอกไม่ขาย เก็บไว้ของเก่าของแก่
ผมละเซ็ง แล้วเดินออกมาไปคุยกะช่างทาสีข้างๆร้านนั้น แว่วเสียงตามหลังมาว่า ขายได้ไง 500 ก็ไม่ขาย
จบ
ถ้าผมเป็นเฮียเปา ผมจะถามเจ๊กลับไปว่า ถ้าขวดละ 5000 ขายมั้ย???
ผมเชื่อเก่าแค่ไหนก็เสร็จ
พอเจ๊บอก OK.
ผมก็จะบอกเจ๊แกว่าขอรูดการ์ดนะ แล้วไม่จ่ายชาร์จ 3% ด้วย ฮ่า ฮ่า ฮ่า!!!
คิดอย่างงี้นะถูกแล้วพี่
ไม่งั้นอาแปะอาจโดนเจ๊ตีหัวแตก
