ตะกร้อนายยอด หวายสิบเอ็ดเส้น สุดยอดตะกร้อของไทย ในครั้งเก่า

ส่วนหวายแปดเส้น อ่ะม่ายรู้เหมือนกัน ให้ผู้หญิงเล่นม้างงงงงงงงงง



[img][img]http://spic.uploadd.com/2008/B51/small/4B70FF1D0UJMWWWZ2LKN8UEBW56BZIMGP3987.JPG[/img][/img]

ไม่น่าเปลี่ยนเป็นพลาสติกเลยนะครับ ภูมิปัญญาไทยโบราณหายสาบสูญหมด

ครั้งที่อยู่ต่างจังหวัดเคยเล่นตอนเด็กๆ เวลามันตกน้ำโหม่งที่หัวแทบแตก

โคตรเจ็บเลยอ่ะ ตอนโขกตระก้อหวาย

kajoe เขียน:ตะกร้อนายยอด หวายสิบเอ็ดเส้น สุดยอดตะกร้อของไทย ในครั้งเก่า

ส่วนหวายแปดเส้น อ่ะม่ายรู้เหมือนกัน ให้ผู้หญิงเล่นม้างงงงงงงงงง

เข้าใจว่า หวายสิบอ็ดเส้น เป็นลูกแข่ง
ส่วน หวายแปดเส้น เป็น ลูกซ้อม หรือ เอามาใช้ในโรงเรียนชั่วโมงพละ
แปดเส้น เวลาซื้อ น่าจะห่อกระดาษแก้วใส แล้วแปะฉลากกระดาษว่า ตะกร้อนายยอด
แต่ถ้าเป็น สิบเอ็ดเส้น นี่เข้าขั้น สินค้าพรีเมี่ยม ใส่กล่องกระดาษแข็ง เจาะช่องซีทรูแปะกระดาษแก้วใส
มองเห็น ตะกร้อไทย แฮนด์เมด เด่นเป็นสง่า.....อย่างเท่

แต่ก็นะ...พอมีการจดลิขสิทธิ์ตะกร้อพลาสติก มันก็เกิดการผูกขาด
ผลักดันตะกร้อพลาสติก เป็นอุปกรณ์กีฬามาตรฐาน ทุกลูกเท่ากันเป๊ะๆ
แต่ตะกร้อหวาย เอาหวายมาจากคนละป่า คนละต้น อายุหวายไม่เท่ากัน แค่นี้มันก็ไม่เข้าขั้นมาตรฐานเสียแล้ว
เฮ้อ!เถียงยังไงก็สู้พลาสติกไม่ได้ว่ะ


เทพบุตรลูกหวาย หรือ เจ้าพ่อลูกเสริฟ อย่างพี่ไทย เลยขาดอาวุธสำคัญไปอย่างหนึ่ง คือ เสริฟรุนแรง จนคู่ต่อสู้แขยง (เพราะเลือดออกซิปๆ)
เสริฟด้วยลูกพลาสติกใส่ตัวคู่ต่อสู้ จะเสริฟอย่างไรก็ไม่สะใจซาดิสม์-เมโซคิสม์ ละครับพี่น้อง

ลูกหวาย ผมโดนฟาดใส่หลัง โคตรแสบ เลยครับ.........

มีเพื่อนโรงเรียนหญิงล้วน วิชาพละเล่นตระกร้อ

อันนี้คงเข้ากลุ่มได้

Key Words : ตะกร้อ นายแดง นกหวีด ACME

kajoe เขียน:ตะกร้อนายยอด หวายสิบเอ็ดเส้น สุดยอดตะกร้อของไทย ในครั้งเก่า

ส่วนหวายแปดเส้น อ่ะม่ายรู้เหมือนกัน ให้ผู้หญิงเล่นม้างงงงงงงงงง

สมัย พ.ศ. 2502 ยังใช้หวายเส้นใหญ่แค่ 7-8 เส้นสานเป็นตะกร้อ ไม่มี 11 เส้นแน่นอน
ผมอายุ 12 โตพอรู้เรื่อง แถมที่ร้าน ตจว. ขายเครื่องกีฬาทุกชนิดอีกด้วย ต้องขายของทุกเย็น

ตะกร้อซ้อมและเตะเล่นลานวัด หวายเส้นเล็กกว่า 7 เส้น ยังไม่นวด ต้องไปนวดเอาเอง
ตะกร้อแข่ง หวายเส้นใหญ่มาตรฐาน 8 เส้น ทาสีแดงด้านข้างสองเส้นนอกสุด
ปั๊มตรายางหมีกน้ำเงินข้อความ "ตะกร้อนายแดง" ในวงรีรูปไข่ที่หน้าหวาย 8 เส้น
ต่อมามีเลียนแบบชื่อนายดีและนายอื่นๆ ทาสีแดงเอาอย่าง ออกมาอีกหลายยี่ห้อ
แต่ไม่มีใครกินตะกร้อนายแดงลงสักเจ้า ครองแช็มป์มานานหลายสิบปี
ถ้าจำไม่ผิด ช่วงที่ผมเข้ามาเรียนที่ กทม. มีการอัพเกรดเป็น 9 เส้นหรือไงเนี่ย

ตอนราว พ.ศ. 2506 ตะกร้อซ้อมลูกละ 7 บาท ตะกร้อนายแดงลูกละ 32 บาท
ตะกร้อซ้อม ใช้หวายร้อยเป็นพวงๆ ละ 15-20 ลูกแขวนไว้ให้เลือก
ใครเลือกลูกกลางๆ พวง ก็ต้องเทออกมาแล้วร้อยเข้าไปใหม่ ร้อยเข้าเทออกทุกเย็น
ต่อมาเลยจับผูกเชือกเป็นลูกๆ แขวนเป็นพวง เลือกลูกไหนก็ตัดเชือกลูกนั้น
ตะกร้อนายแดงใส่ถุงพลาสติกไล่ลมออกรัดลูกทุกลูก แขวนด้วยเชือกสั้นๆ เป็นพวง
ที่ต้องใส่ถุง เพื่อเพิ่มมูลค่า และกันน้ำมันนวดระเหย กันฝุ่นอีกด้วย

การนวดตะกร้อ เท่าที่ฟังคนเล่นเล่าให้ฟัง ต้องเอาไปต้มและทุบ
แถมยังต้องต้มกับน้ำมันบางชนิดอีกด้วย และนวดจนนุ่มลง
แต่ตะกร้อซ้อมสำหรับเล่นลานวัด น้ำหนักเบา ไม่เจ็บ จึงไม่ค่อยนวดกัน
เตะไปโหม่งไป นิ่มลงคาเท้าเองครับ

สุดยอดนกหวีดสมัยนั้นต้อง ยี่ห้อ ACME อ่านว่า แอ๊คมี่ ของอังกฤษ มี 2 ขนาด ใหญ่-เล็ก
ที่ราคาถูกหน่อย จำตราหรือยี่ห้อไม่ได้ น่าจะเป็นตราดาว ของจีนหรือฮ่องกงนี่แหละ
คุณภาพและราคาต่างกันแยะ ต่อมามี ACME ของอินเดีย ราคาถูกลงเข้ามาข่ยด้วย