หนังสือที่เห็น ยังเป็นหนังสือที่วางขายบนแผง พอจะได้
แต่ยังมีหนังสืออีกประเภทหนึ่ง ที่วางขายบนแผงอย่างเปิดเผยไม่ได้
อาณาเขตของสิ่งพิมพ์พวกนี้ มักจะอยู่ "ใต้แผง" หรือ เป็นหนังสือใต้ดินเท่านั้น
เวลาจะซื้อจะขาย ก็ต้องคอยสะกิด หรือกระซิบกันเบาๆว่า
"โป๊ไหมพี่?"
ถ้าไม่รับมุข..ทำหน้างงว่า
"ไม่โป๊โว้ย...ใส่เสื้อผ้าอยู่ ไม่เห็นรึไง" ก็เห็นท่าจะไม่ได้ของดีไปดู
แต่ถ้ารับมุข...ท่านก็จะได้พบกับ หนังสือเล่มน้อยๆ ขนาดพกพา หลบซ่อนไปไหนต่อไหนอย่างเหมาะมือ
กระดาษภายในเป็นกระดาษชานอ้อย พิมพ์ด้วยเครื่องโรเนียว แถมปกสีขาวล้วนๆบ้าง หรือปกมีสีเดียวพิมพ์ออฟเซ็ตเชยๆ
หนังสือเหล่านี้ เป็นที่มาของชื่อ
"หนังสือปกขาว"
เนื้อหาภายในเป็นนิยายอีโรติก ใช้ถ้อยคำดิบเถื่อน ตรงๆ ไทยๆ ไม่อ้อมค้อม
ลีลาการเล่าเรื่องชวนจินตนาการ ไปถึงไหนต่อไหน.... พล็อตเรื่องมักจะขึ้นต้นคล้ายๆกัน
นางเอกเป็นสาวผู้ดีมีชาติตระกูล ผิวผ่องเป็นยองใย แต่มักเสียท่าให้ภารโรง คนขับรถประจำตระกูล
หรือคนสวนในเรือนคนใช้ เป็นเช่นนี้อยู่ร่ำไป.....
เรื่องดังระดับยอดฮิต เบสต์เซลเลอร์ของยุคนั้น ได้แก่ สาวป่าซางเริงสวาท...และอาจจะเป็นเล่มนี้อีกเรื่องก็ได้ครับ
แต่หนังสือปกขาว ทำไมถึงได้หายาก? ไม่มีตกทอดมาถึงคนยุคดิจิทัลก็ไม่รู้เหมือนกันนะครับ
เคยได้ยินสูตร"ผีบอก" อยู่เหมือนกันว่า
"หนังสือดี ห้ามให้ยืม...เพราะว่ามันจะไม่ได้คืน "
ดังนั้น หนังสือปกขาว คงจะถูกเปลี่ยนมือกันไปหลายเจ้าของ และ คงจะพลัดหลุดมือตกน้ำตกท่าไปบ้าง