วันวานยังร้อนอยู่ แต่วันนี้เธอหมดไฟซะแล้วครับผม

อดีตที่แสนราบเรียบ

คิดว่าหลายๆท่านในบอร์ดนี้คงผ่านช่วงเวลาที่แสนเร่าร้อน ของเธอมาบ้าง

ไม่ทราบที่มาหรืออายุโดยประมาณเลยครับผม จริงๆแล้วด้านท้ายจะเป็นยี่ห้อแต่เลือนไปหมดเลยครับผม

กับเพื่อนวัยเดียวกัน มีแผ่นรองด้วยครับผม แต่ไม่พอดีกับอันไหนเลยเข้าใจว่าคงเป็นของอันอื่น

เธอหมดไฟ...แต่รูปร่างเธอยัง"ฮ็อท"อยู่นะคร้าบ...แฮ่ๆ

EAK เขียน:เธอหมดไฟ...แต่รูปร่างเธอยัง"ฮ็อท"อยู่นะคร้าบ...แฮ่ๆ

วันที่เธอมีไฟอยู่ ..... ผมเคยเห็นคุณทวด รีดเสื้อให้คุณแม่
ช่วงที่ไฟฟ้ายังไม่มีใช้ทั่วถึงทุกครัวเรือน
เธอคือ"ขวัญใจมหาชน" รีดง่ายใช้คล่อง แค่ไปก่อเตาไฟให้ถ่านร้อนได้ที่
แล้วก็เอาก้อนถ่านขนาดย่อมๆมาหยอดใส่
แต่แม่บ้านสมองไวยุคนั้น มักจะรีดผ้า หลังจากกินข้าวแล้ว
เพราะจะได้เอาถ่านที่เหลือในเตา เอามาใช้รีดผ้า

ถ้าเอาไฟ ๑ ก็ใส่นิดเดียว
ถ้าเอาไฟ ๒ ก็ใส่ปานกลาง
ถ้าเอาไฟ ๓ ประเภทผ้าลินิน ก็ใส่เต็มสตีม

ความร้อนแรงของเธอนั้น....ผมยังจำได้ดี
เพราะเธอฝากรอยแผลไว้ที่หลังมือ
เมื่อคุณแมวโหลนำเธอมาให้เห็นอีกครั้ง....แผลเก่าเลยเกิดอักเสบซะงั้น

"แผลเก่า....แผลรักที่สลักกายใจ"

เมื่อสักสามสิบปีที่แล้ว พอไฟฟ้าเริ่มเข้าถึงหมู่บ้านเท่านั้นแหละครับ
ตำแหน่ง"ขวัญใจมหาชน" ของเธอก็หลุดลอยไป
กลายเป็น เตารีดไฟฟ้าจากญี่ปุ่น...ท่าทางคิกขุอาโนเนะ เข้ามาเบียดเธอลงจากตำแหน่ง
แต่เตารีดญี่ปุ่นก็ยังพอทน ยังมีหัวหอกที่บุกตลาดชาวทุ่งอย่าง "ซิงเกอร์"
ถึงขนาดที่ไฟเข้าปุ๊บ เซลส์แมนซิงเกอร์มาถึงปั๊บ
แถมมี เด็กหัวจุก คอยตะโกนบอกคนในบ้านว่า "มาแล้ว....มาแล้ว"
พ่อบ้านก็เลยขี่เกวียนไปขนตู้เย็นซิงเกอร์มาซะ....

ใครยังจำโฆษณาซิงเกอร์ชิ้นนี้ได้บ้างครับ?

ช่วงที่เธอยังใสปิ๊งๆ ตรงส่วนหัวมีการประดับประดาด้วยนะครับ
บางทีก็เป็นรูปไก่ รูปม้า....

จำได้ลางๆว่า มีตัวอะไรอยู่ที่สลักปิดเปิดด้วยครับผม พี่ cokeyuth

ที่มันหายไปก็คงเพราะผมนั่นแหละครับแต่ตอนไหนจำบ่ได้

หัวหยั่งงี้อ๊ะป่าว...... คุณแมวโหล

บางคนเขาเรียกเตารีดหัวไก่ครับ ไม่แน่ใจว่ามีหัวอย่างอื่นอีกหรือเปล่านะ

PAO เขียน:หัวหยั่งงี้อ๊ะป่าว...... คุณแมวโหล

บางคนเขาเรียกเตารีดหัวไก่ครับ ไม่แน่ใจว่ามีหัวอย่างอื่นอีกหรือเปล่านะ

คงทำนองนี้แหละครับผม คุณ PAO เห็นตั้งแต่เด็กๆ จำบ่ค่อยได้ครับผม จริงๆแล้วมีหลายอันครับผม แต่อาม่าหรือคุณยายผม มีลูก7คนครับผม ก็เลยแบ่งๆของเก่ากันไป ผมได้เตารีดมา2อันครับผม เดี๋ยวมีโอกาสต้องไปเยี่ยมอาม่าอีก อิอิอิอิอิอิอิ

ยิ่งเห็นพี่ๆ เก็บแก้ว เก็บขวดกันแล้ว เดี๋ยวไปหาดูครับผม ก็อาม่าผมน่ะ มีอาชีพขายของหน้าโรงหนัง พวกขนม น้ำขวด บุหรี่ ฯลฯ ตั้งแต่ผมยังไม่เกิด นี่ถ้าไม่ทิ้งไปซะก่อนคงเหลือให้ขนบ้างแหละน่า แหม คิดถึงอาม่าขึ้นมาทันที

โรงหนังชื่ออะไรครับ จังหวัดไหน

EAK: เธอหมดไฟ...แต่รูปร่างเธอยัง"ฮ็อท"อยู่นะคร้าบ...แฮ่ๆ

ผมดูยังไง เธอก็ 36-52-48 น่ะครับ