แม้ว่าซีดีจะยังเป็นของใหม่ แต่ใช่ว่าไม่เข้าข่ายเรโทร!!!

ถ้าไม่เชื่อลองดูซีดีใน "คอลเลกชั่น" ส่วนตัวของผมก่อนดีกว่ามั้ยครับ

มันอาจจะยั่วต่อมน้ำลายให้มา...ร่วมด้วยช่วยกันโชว์...แบบรวมพลคนสะสมแผ่นซีดีหายากเลยก็ได้นะ

งานนี้ขอเอาเฉพาะซีดีเพลงไทยก่อนดีกว่ามั้ย แต่ถ้าใครคิดว่าซีดีนอกของตนเอง สุดจ๊าบ หายากเป็นเรื่อง ....ก็ลองเอามาโชว์กันดู

--------------------------------------------------

งานนี้ ผมขออนุญาตโพสรูปพร้อมเดินเรื่องแบบเป็นงานเป็นการกันเลยนะครับ

แรกมีแผ่นซีดีเพลงไทย
เรื่องโดย พฤฒิพล ประชุมผล

ถ้าพูดถึงการอัดเสียงเพลงไทยดนตรีไทย ตำนานการอัดเสียงที่เก่าแก่ที่สุดคือการอัดเสียงลงกระบอกเสียงประมาณปี พ.ศ. 2437 (หลักฐานจากหนังสือหนังสืออนุสรณ์ในงานพระราชทานเพลิงศพ นาย ต. ธันวรชร วันที่15 พฤษภาคม พ.ศ. 2514) ถัดมาเป็นการอัดเสียงเพลงไทยลงแผ่นเสียงเป็นแผ่นเสียงตราเทวดามีปีก เมื่อปี พ.ศ. 2446

โอ้โห...อาจารย์ ตอนพี่แจ้ออกแผ่นซีดีเพลงกับแกรนด์เอ็กซ์ (ผมอยู่เชียงใหม่เงินทองไม่พอยาไส้)
ผมยังฟัง "กะแซด" (คาสเซ็ต สำเนียงภาษาฝรั่งเศส ของฝั่งลาว) ชุดนี้อยู่เลยครับ

แผ่นซีดีของ ค่ายโพลีดอร์ แผ่นเสียงดำ ผมรู้สึกจะกลั้นใจซื้อมาแผ่นหนึ่ง เพราะราคาแพงมาก
สามารถซื้อเทปคาสเซ็ตได้ตั้ง 4-5 ม้วน ซื้อมาก็ไม่ได้ฟังนะครับ เพราะไม่มีเครื่องเล่น
แต่ซื้อแผ่นมาเก็บไว้ก่อน เผื่อวันหน้า เครื่องเล่นซีดีเพลงจะต่ำกว่าหลักหมื่น
ภาพนี้หยิบยืมมาจาก คุณเอกชัย ในกระทู้
http://www.thaifilm.com/

สาวงามในภาพคือ คุณอาภาพร กรณ์ทิพย์ ธิดาคุ้มเกล้า ที่ดังที่สุดในยุคนั้น
(เธอมีผลงานแสดงเป็นบทแม่ในละครคุณยายสายเดี่ยวที่เพิ่งจะลาจอไปเมื่อไม่กี่สัปดาห์ที่แล้ว)

ผมเคยดูหนังออสติน พาวเวอร์ แล้วขำกลิ้งกับมุขตลกมุขหนึ่ง
ที่กล่าวถึง ออสติน พาวเวอร์ สายลับยุค 1960s ที่ถูกแช่แข็ง กลับมาคืนชีพใกล้ค.ศ.2000
แล้วเกิดอาการเหงา เพราะหลุดไปจากยุค1960sที่ตนเองคุ้นเคย
จึงไปนั่งทอดอารมณ์ในผับที่ตกแต่งแบบเรโทร หนังกำลังได้อารมณ์....
พี่ออสตินของเราก็หยิบเจ้าแผ่นซีดีไปวางในเครื่องเล่นแผ่นเสียงแล้ววางเข็ม
เลยเกิดเสียงแสบแก้วหู....หน้าแตก หมอไม่รับเย็บ

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า "เทคโนโลยี ของยุคไหน แฟนประจำก็คือ คนของยุคนั้น"

คนรุ่นผม ยังได้ฟังเทปเพลงยุคแรกๆ ที่อันใหญ่เท่าม้วนเทปวิดีโอ
แต่ใช้เสียบเข้าเครื่องเล่นทางหัว ไม่ใช่ใส่ด้านข้างอย่างวิดีโอเทป
เทปหนึ่งม้วนบรรจุเพลงได้ประมาณ 10 เพลง
ชื่อเพลงที่ติดบนเทปก็เป็นตัวพิมพ์ดีด พิมพ์ลงไปในกระดาษ พร้อมกับชื่อนักร้อง

แล้วเทคโนโลยีก็สร้างให้เทปมีขนาดเล็กลง ๆ ๆ จนกลายเป็นเทปคาสเซ็ต
และของที่ฮิตสำหรับวัยรุ่นยุคเทปคาสเซ็ต ก็คือ "โซนี่ วอล์คแมน"
ที่ทำให้เสียงเพลงสามารถติดตามเราไปในทุกหนแห่ง จนเทปชนะแผ่นเสียงอย่างราบคาบในยุค 1980s
แถมยังกำเนิด วิดีโอเทป ออกมาอย่างเฟื่องฟู ตลอดยุค 1980-1990

แต่ ณ พ.ศ.นี้ คอมพิวเตอร์ทำให้ เทปกลายเป็นของหลงยุค จนต้องเก็บเอาไว้มัดแหนมที่บ้าน
ยังก่อน....เทปยังไม่มีวันตาย เพียงแต่มันขอเวลาไป อัพเกรด อีกสักหน่อย
เพราะที่เยอรมัน เขากำลังคิดค้น เทปใสๆ เหมือนสก๊อตช์เทป แต่ว่ามันสามารถเก็บข้อมูลได้จุกว่าแผ่นซีดีเสียอีก
การอ่านข้อมูล มันสามารถอ่านด้วยหัวอ่านแบบใช้แสง
ผมว่าอีกไม่ช้าไม่นาน สงครามระหว่าง เทปบันทึกข้อมูล กับ แผ่นบันทึกข้อมูล คงต้องมียกที่สองอย่างแน่นอน

อัญชลี..หนึ่งเดียวคนนี้ ปกที่เคยเห็นเป็นแต่รูปโพธิ์ดำ อันนี้แปลก

พี่แจ้ Grand XO ปกติเป็นขวดเฮนเนสซี่ ปกแบบนี้ก็ไม่เคยเห็นอีกเหมือนกัน

ไปค้นเสียทั่วบ้าน ไม่มีแผ่นนอกติดบ้านสักแผ่น
จำได้ว่ามีแผ่นcd ของพงษ์เทพ กระโดนชำนาญอยู่แผ่นหนึ่ง รุ่นใกล้เคียงกับพี่ปุ๊
แต่ยังหาไม่เจอ.....

จำได้ว่าสมัยที่แผ่นซีดีออกมาใหม่ๆ นอกจากเทปคาสเซ็ตจะหนาวแล้ว
ไอ้เจ้าวิดีโอเทป ก็เจอคู่แข่งคนสำคัญ ชื่อว่า"แผ่น เลเซอร์ดิสก์" หรือแผ่น LD
สมัยนั้นผมอยู่เชียงใหม่ ถ้าได้พาสาวไปดูหนังในโรงมันก็เท่อยู่นะ
แต่ถ้าไปเหมา "หนังโรงเล็ก" ที่ร้านเช่าแผ่นเลเซอร์ดิสก์ เอามาฉายในห้องโฮมเธียเตอร์
เป็นการดูหนังที่หรูเริ่ดสุดๆ รับรองโกยคะแนน ได้ใจเธอไปครอง

ผมถูกใจหนังเรื่องหนึ่งครับ ถึงขนาดเฝ้ารอจนร้านเขาเอาหนังเรื่องนี้มาใส่ในกระบะเลหลัง
ชื่อ เรื่อง The Postman [IL POSTINO]
มาดูแผ่น LD เปรียบเทียบกับ แผ่น CD ครับ

หน้าตาของเจ้าแผ่น LD มันคล้ายแผ่นเสียง
แถมเล่นได้ทั้งสองด้าน ฉายหนังไปครึ่งเรื่อง ก็ต้องมีการกลับแผ่น
วิธีอ่านข้อมูล ก็อ่านด้วยแสง เหมือนแผ่น CD และ DVD

แต่มันก็ตกยุคอีกจนได้ครับ ด้วยขนาดที่ใหญ่ มันจึงมีต้นทุนสูงและไม่สะดวกในการเก็บ
เลยต้องลาโรงตามเจ้าวิดีโอเทปไปติดๆ

...ราคา1800 บาท
...made in Japan
....ตกแรงๆแตก

มาดูแผ่นซีดี เพลงประกอบหนังเรื่องนี้กันบ้างครับ
แผ่นนี้ ก็แผ่นนอก (แผ่นเดียวที่ผมมี) เพราะหาซื้อทั่วไทยก็ไม่มี
ต้องฝากเขาไปซื้อที่สิงคโปร์ $22 เหรียญสิงคโปร์

ความเท่ของเพลงแผ่นนี้ คือ มันมีเพลงประกอบแค่ครึ่งแผ่น
อีกครึ่งหนึ่ง เป็นการอ่านบทกวีประกอบเพลงโดย....
จูเลีย โรเบิร์ต / มาดอนน่า / แอนดี้ กราเซีย /สติง /เวสลีย์ สไนป์ /เกล็น โคลส

..Hollywood Records

โห พี่ยุทธมีแผ่นนี้ด้วย
ผมมีแต่เทป (ผี)

ช่วงที่เรื่องนึ้ฉาย หรือฉายไปไม่นาน รู้สึกว่าพระเอกจะเสียชีวิตนะครับ
ถ้าจำไม่ผิด เรื่องนี้มาฉายตอนกระแสหนังอิตาลีกำลังแรง น่าจะหลัง Life is Beautiful ปีนึง

PAO เขียน:โห พี่ยุทธมีแผ่นนี้ด้วย
ผมมีแต่เทป (ผี)

ช่วงที่เรื่องนึ้ฉาย หรือฉายไปไม่นาน รู้สึกว่าพระเอกจะเสียชีวิตนะครับ
ถ้าจำไม่ผิด เรื่องนี้มาฉายตอนกระแสหนังอิตาลีกำลังแรง น่าจะหลัง Life is Beautiful ปีนึง

ผมได้แผ่นเพลงมาก่อนจะมีการทำเทปเพลงชุดนี้ในบ้านเราเกือบหนึ่งปี
ราคาเทปลิขสิทธิ์ก็ร้อยบาทละมั้งครับ ดีใจที่ตัดใจซื้อซีดี เพราะมันยังทนทานมาจนทุกวันนี้

หนุ่มไปรษณีย์ของผม เข้าชิงออสการ์หนังต่างประเทศ ปี 1994
แต่ Life is Beautiful มากวาดรางวัลใหญ่สักสามปีให้หลัง

ถือว่า บุรุษไปรษณีย์อิตาเลียนมากรุยทางให้นะเนี่ย
ในเรื่องนี้ มีเรื่องเกี่ยวกับการบันทึกเสียงด้วยครับ
หนุ่มไปรษณีย์บนเกาะเล็กๆ ออกตระเวณบันทึกเสียงคลื่นบนเกาะ
บันทึกเสียงลมบนเกาะ บันทึกเสียงทะเลบนเกาะ เพื่อนำไปฝากนักเขียนรางวัลโนเบล

ฉากนั้นใสซื่อมากๆครับ



พระเอกในเรื่องก็เสียชีวิต เนื่องจากขึ้นไปอ่านบทกวีบนเวทีม็อบต้านเผด็จการ
หลังจากนั้นอีกไม่นาน นักเขียนโนเบลจากชิลีก็มาถามหา และได้รับเทปที่เขาบันทึกไว้ให้เป็นของขวัญ

พอหนังขึ้นเวทีออสการ์ในฮอลลีวู้ด เหตุการณ์ทำนองเดียวกันก็เกิดขึ้น เพราะพระเอกตัวจริงก็ตายไปก่อนหน้านั้น
และภาพที่บันทึกไว้บนแผ่นฟิล์ม คือ สิ่งที่เขาส่งมาฝากไว้เป็นของขวัญ (จากอิตาลี)

ขออภัยครับ สับสนเรื่องปีไปนิด

แต่ไหนๆคุยเรื่องหนังอิตาลีแล้ว ขอแถมเรื่องนี้หน่อย
สุดยอดหนังในดวงใจของใครหลายคน cinema paradiso
ใครบอกว่ารักหนัง ขอบหนัง แต่ไม่ได้ดูเรื่องนี้นี่

มาเข้าประเด็นที่อาจารย์เปิดไว้กันต่อ.....
สมัยที่อาจารย์เริ่มซื้อแผ่นซีดีมาฟัง ตรงกับช่วงบุกเบิกของCD
ตอนนั้น พวกกระผมยังแบมือขอตังค์แม่น่ะครับ
ยังอยู่ในมหาวิทยาลัยที่หัวเมืองเหนือ ดังนั้น กำลังซื้อคงจะมีแค่เทปคาสเซ็ต
แต่ก็ชะเง้อมาชม CD ค่ายแผ่นเสียงดำ โพลีดอร์ อยู่บ้างเหมือนกัน
จำได้ว่า โพลีดอร์ ไม่ได้ผลิตเป็นค่ายเทป แต่จะหยิบงานของศิลปินแต่ละคนมาลงแผ่น
ดูเหมือนตอนนั้น ค่ายเพลงยังไม่แบ่งแยกชัดเจน...
ยกเว้น "ค่าย แกรมมี่ทำ เอ็มจีเอขาย (แผ่นซีดีไทยทำ)"

จำได้ว่า แผ่นซีดีพี่ปุ๊อัญชลี อัลบั้มหนึ่งเดียวคนนี้ ผลิตหลังจากขายเทปกันจนดังระเบิดระเบ้อไปแล้ว
นานพอสมควร ดังนั้น หน้าปกแผ่นซีดี กับหน้าปกเทป หรือแผ่นเสียงไวนิลจึงฉีกแนว
เพราะมันนอกเหนือการโปรโมทและ การออกทัวร์คอนเสิร์ทไปแล้ว
การผลิตcd ออกมาเพื่อการอนุรักษ์เพลง เสียมากกว่าเป็นการขายเพลง...(วิธีใช้;เพื่อฟัง)
และเพื่อให้แฟนเพลงที่ต้องการคุณภาพเสียง ซึ่งถือเป็นกลุ่มตลาดบน

สำหรับ ชุดหนึ่งเดียวคนนี้ ที่ผมรู้จัก คุ้นเคย หน้าตาเป็นดังนี้

คงไม่ถึงกับหายากสำหรับแผ่นนี้แต่ว่า...มันมีความหมาย

ยุคชาตรีออกชุดแฟนฉันพี่ชายซื้อมาฟัง...เครื่องเล่นก็ผุพังไปตามเวลา

ที่ยังเหลือให้ดูและให้นึกถึงยามที่แอบพี่ชายมาเปิดฟังเอง...ก็แผ่นนี้

ผมจำได้ว่าเห็นแผ่นซี ดี ครั้งแรกในหนังเรื่อง โรโบค็อป ภาคแรก ตอนนั้นยังเด็กมาก ยังคิดอยู่ในใจว่าฝรั่งนี่มันโม้สุด ๆ ใส่แผ่นอะไรเล็ก ๆ เข้าไปมีภาพออกมาได้ โดยไม่รู้ว่ามันมีผลิตออกมาแล้วจริง ๆ พึ่งรู้เดื๋ยวนี้ว่าย้อนไปถึง 2529 นึกว่าผลิตออกมาไม่ถึง15 ปี