กระทู้รวมเล่ห์และวิธีดูของใหม่ที่ทำเลียนแบบเหมือนของเก่า
โพสต์แล้ว: เสาร์ มี.ค. 17, 2007 5:13 pmผมสะสมเครื่องเสียงโบราณมากว่า 20 ปี เมื่อก่อนของทำเทียม (Repro) ไม่มี คือถ้าทำปลอม (copy) ก็ทำปลอมกันทั้งดุ้นไปเลยหรือที่เรียกว่า Home-made model คืออิงจากของจริงแต่สร้างกันเอง มันก็ไม่เหมือนของแท้ ดูยังไงก็ดูออก แต่เขาไม่ได้มีเจตนาทำออกมาหลอกขายนักสะสมไปสะสม แต่เขาทำออกขายให้กับคนที่ต้องการซื้อสิ่งของนั้นไปใช้ด้วยราคาที่ถูกกว่าของจริงอย่างเช่นเครื่องเสียงโบราณแถวๆ แม่สอดหรือตามชายแดนพม่าที่มักเป็นของเก่าแบบ Home - made model เป็นต้น
แต่พออุปสงค์หรือความต้องการของตลาดนักสะสมใหญ่ขึ้น ในขณะที่อุปทานหรือของสะสมเก่าแท้สภาพงามจริงๆ เริ่มเปลี่ยนมือกันน้อยลง ทำให้เกิดเผ่าพันธุ์มนุษย์เจ้าเล่ห์เพื่อสร้างของทำเทียม (Repro) ขึ้นมาเอาใจตลาดนักสะสม!!!
ขอโทษนะครับ......"ไอ้พวกนี้มันทำเหมือนยังกะแกะ...ถ้าประเภทชอบซื้อของเก่าแบบโฉบ รับรองเสร็จมันแน่" และผมทราบมาว่าเริ่มแพร่ไปหลายกลุ่มสะสมแล้ว อันนี้ไม่ต้องพูดถึงวงการพระ เพราะนั่นเค้า repro กันมาตั้งแต่เมื่อไร่ก็ไม่รู้ ก็ของมันหายากนี่นา!!!
เอาเป็นว่าเราห้ามเขาเลิก repro คงไม่ได้ ก็มันหนทางหากินของเขาล่ะนะ... แต่เราก็ควรจะฉลาดพอที่จะรู้ว่าของที่เรากำลังจะซื้อเพื่อสะสมนั้นมันของ repro หรือของ original กันแน่?
ผมขอเริ่มจากประสบการณ์ผมในฐานะนักสะสมปากแตรเครื่องเสียงโบราณ....ไอ้เจ้าปากแตรเนี่ย ปรกติทำจากเหล็ก ถ้าของเก่าจริงแต่เป็นแค่เหล็กก็ต้องดูที่ลาย แต่ราคาจะอยู่ที่ประมาณ 5000 - 8000 บาท (เฉพาะ Horn หรือปากแตรแท้นะครับ) แต่ถ้า....มีการเพนท์หรือวาดลาย ราคาจะขึ้นไปประมาณ 2-3 เท่า!!!
และคราวนี้ผมก็เจอดี ผมไปงานโชว์เครื่องเสียงโบราณที่ Union show Chicago IL (ต้องไปเพื่อไปแสดงแผ่นปาเต๊ะเพลงสยาม) ผู้ขายมาจากต่างรัฐ ต่างถิ่น ต่างประเทศก็มาชุมนุมกัน คนดีก็มี คนเลวก็มาก เซียนก็เยอะ หมูก็มา!!! พอดีสายตาผมเหลือบไปเห็น ปากแตรทรงดอกไม้บานยามเช้าและมีรอยเพนท์เป็นช่อดอกไม้ข้างใน ผมยอมรับว่าเก่ามากๆ สวยมากๆ ครับ รอยภู่กันวาดก็เจือจางจนมองแทบไม่ค่อยเห็นรูปดอกไม้ สนิมขึ้นบางๆ โดยทั่วไปทั้งในและนอกตามอายุ บอกได้เลยครับว่านี่เป็นปากแตรในฝัน!!! ผมจึงถามราคาไป คนขายตอบมาว่าเฉพาะปากแตรแบบนี่หายากสุดๆ งานเพนท์เป็นแบบ original อายุร่วม 110 ปี ช่วงของเอดิสัน พิเศษจริงๆ (คงเห็นกะเหรี่ยงมา) อยู่ที่ 35000 บาท!!! (ถ้าเป็นงานเพนท์แท้ ราคานี่ถือว่าสุดคุ้มครับ ซื้อมาปล่อยได้เลย) แต่ด้วยความที่ผมไปพร้อมเพื่อนนักสะสมชาวฝรั่งเศส ดีกรีระดับเจ้าของ Edison museum ในคานาดา (คือลงเครื่อง แล้วนัดเช่ารถไปด้วยกัน) แกก็เลยมาช่วยดู และแล้วแกเรียกผมไปมุมตึกและกระซิบบอกผมว่า....
"กลับไปดูที่ปากแตรดีๆ นะ เกือบด้านในสุด (ซึ่งเกือบมองไม่เห็น) ตรงรูแขวนแกนห่วง มีสีชมพูของกลีบกุหลาบอย่างน้อย 2 กลีบถูกวาดทับอยู่บนผิวสนิม!!!"
ผมงี้ อึ้งไปชั่วครู!!!... ถ้าสีเพนท์ที่ดูเก่าคร่ำครึนั้นอยู่บนผิวสนิมก็ย่อมหมายถึงการเพนท์ใหม่ที่พยายามทำให้ดูเหมือนเก่าอย่างที่สุด!!! จริงๆ แล้วก็คือคนขายนำ Horn แบบธรรมดาไปเพนท์เพื่อปั่นราคาโดยอ้างว่าเป็นของเก่าดั้งเดิม
สรุป....งานสะสมใดๆ ที่เกี่ยวข้องกับวัสดุที่เป็นเหล็กแล้วมีการวาดหรือเพนท์ทับ....กรุณาดูร่องรอยการเกิดสนิมบนงานเพนท์นั้นๆ ด้วยครับ ขอย้ำ!!! บางครั้งต้องใช้กล้องถ้าเราประสบการณ์ไม่มากพอ
ปล.วันนี้เอาเท่านี้ก่อน พิมพ์จนหมดแรง คราวหน้าจะเอางาน repro ที่เป็นพวกอะไหล่ทำใหม่แต่อ้างว่าเป็นของเก่ามาเล่าให้ฟัง
ส่วนเพื่อนๆ ท่านใดมีประสบการณ์เกี่ยวกับการดูของทำเทียมหรือ repro ที่เกี่ยวข้องกับงานสะสมที่ท่านช่ำชองก็มาเล่าสู่กันฟังบ้างนะครับ....
เท่าที่ทราบ ตอนนี้บัตรสะสมยาสูบ หรือ cigarette cards ก็มี repro แล้ว อันนี้คงต้องให้พี่เสริมเล่าให้ฟังล่ะครับ
แต่พออุปสงค์หรือความต้องการของตลาดนักสะสมใหญ่ขึ้น ในขณะที่อุปทานหรือของสะสมเก่าแท้สภาพงามจริงๆ เริ่มเปลี่ยนมือกันน้อยลง ทำให้เกิดเผ่าพันธุ์มนุษย์เจ้าเล่ห์เพื่อสร้างของทำเทียม (Repro) ขึ้นมาเอาใจตลาดนักสะสม!!!
ขอโทษนะครับ......"ไอ้พวกนี้มันทำเหมือนยังกะแกะ...ถ้าประเภทชอบซื้อของเก่าแบบโฉบ รับรองเสร็จมันแน่" และผมทราบมาว่าเริ่มแพร่ไปหลายกลุ่มสะสมแล้ว อันนี้ไม่ต้องพูดถึงวงการพระ เพราะนั่นเค้า repro กันมาตั้งแต่เมื่อไร่ก็ไม่รู้ ก็ของมันหายากนี่นา!!!
เอาเป็นว่าเราห้ามเขาเลิก repro คงไม่ได้ ก็มันหนทางหากินของเขาล่ะนะ... แต่เราก็ควรจะฉลาดพอที่จะรู้ว่าของที่เรากำลังจะซื้อเพื่อสะสมนั้นมันของ repro หรือของ original กันแน่?
ผมขอเริ่มจากประสบการณ์ผมในฐานะนักสะสมปากแตรเครื่องเสียงโบราณ....ไอ้เจ้าปากแตรเนี่ย ปรกติทำจากเหล็ก ถ้าของเก่าจริงแต่เป็นแค่เหล็กก็ต้องดูที่ลาย แต่ราคาจะอยู่ที่ประมาณ 5000 - 8000 บาท (เฉพาะ Horn หรือปากแตรแท้นะครับ) แต่ถ้า....มีการเพนท์หรือวาดลาย ราคาจะขึ้นไปประมาณ 2-3 เท่า!!!
และคราวนี้ผมก็เจอดี ผมไปงานโชว์เครื่องเสียงโบราณที่ Union show Chicago IL (ต้องไปเพื่อไปแสดงแผ่นปาเต๊ะเพลงสยาม) ผู้ขายมาจากต่างรัฐ ต่างถิ่น ต่างประเทศก็มาชุมนุมกัน คนดีก็มี คนเลวก็มาก เซียนก็เยอะ หมูก็มา!!! พอดีสายตาผมเหลือบไปเห็น ปากแตรทรงดอกไม้บานยามเช้าและมีรอยเพนท์เป็นช่อดอกไม้ข้างใน ผมยอมรับว่าเก่ามากๆ สวยมากๆ ครับ รอยภู่กันวาดก็เจือจางจนมองแทบไม่ค่อยเห็นรูปดอกไม้ สนิมขึ้นบางๆ โดยทั่วไปทั้งในและนอกตามอายุ บอกได้เลยครับว่านี่เป็นปากแตรในฝัน!!! ผมจึงถามราคาไป คนขายตอบมาว่าเฉพาะปากแตรแบบนี่หายากสุดๆ งานเพนท์เป็นแบบ original อายุร่วม 110 ปี ช่วงของเอดิสัน พิเศษจริงๆ (คงเห็นกะเหรี่ยงมา) อยู่ที่ 35000 บาท!!! (ถ้าเป็นงานเพนท์แท้ ราคานี่ถือว่าสุดคุ้มครับ ซื้อมาปล่อยได้เลย) แต่ด้วยความที่ผมไปพร้อมเพื่อนนักสะสมชาวฝรั่งเศส ดีกรีระดับเจ้าของ Edison museum ในคานาดา (คือลงเครื่อง แล้วนัดเช่ารถไปด้วยกัน) แกก็เลยมาช่วยดู และแล้วแกเรียกผมไปมุมตึกและกระซิบบอกผมว่า....
"กลับไปดูที่ปากแตรดีๆ นะ เกือบด้านในสุด (ซึ่งเกือบมองไม่เห็น) ตรงรูแขวนแกนห่วง มีสีชมพูของกลีบกุหลาบอย่างน้อย 2 กลีบถูกวาดทับอยู่บนผิวสนิม!!!"
ผมงี้ อึ้งไปชั่วครู!!!... ถ้าสีเพนท์ที่ดูเก่าคร่ำครึนั้นอยู่บนผิวสนิมก็ย่อมหมายถึงการเพนท์ใหม่ที่พยายามทำให้ดูเหมือนเก่าอย่างที่สุด!!! จริงๆ แล้วก็คือคนขายนำ Horn แบบธรรมดาไปเพนท์เพื่อปั่นราคาโดยอ้างว่าเป็นของเก่าดั้งเดิม
สรุป....งานสะสมใดๆ ที่เกี่ยวข้องกับวัสดุที่เป็นเหล็กแล้วมีการวาดหรือเพนท์ทับ....กรุณาดูร่องรอยการเกิดสนิมบนงานเพนท์นั้นๆ ด้วยครับ ขอย้ำ!!! บางครั้งต้องใช้กล้องถ้าเราประสบการณ์ไม่มากพอ
ปล.วันนี้เอาเท่านี้ก่อน พิมพ์จนหมดแรง คราวหน้าจะเอางาน repro ที่เป็นพวกอะไหล่ทำใหม่แต่อ้างว่าเป็นของเก่ามาเล่าให้ฟัง
ส่วนเพื่อนๆ ท่านใดมีประสบการณ์เกี่ยวกับการดูของทำเทียมหรือ repro ที่เกี่ยวข้องกับงานสะสมที่ท่านช่ำชองก็มาเล่าสู่กันฟังบ้างนะครับ....
เท่าที่ทราบ ตอนนี้บัตรสะสมยาสูบ หรือ cigarette cards ก็มี repro แล้ว อันนี้คงต้องให้พี่เสริมเล่าให้ฟังล่ะครับ
