รวมโฆษณาคลาสสิค (Old Thai's Print Advertising)

[sermsoon]

สี่ใบนี้ไม่ไช่ต้นฉบับนะครับ ซื้อจากจตุจักรมา เป็นถ่ายเอกสารชุบกาแฟ

เห็นแล้วเปรี้ยวปาก พาลคิดถึง ศิริขวัญ นันทศิริ เข้าไปโน่น ฮ่า ฮ่า ฮ่า

[sermsoon]

ตั้งชื่อเหล้าได้มอมเมาสตรีเป็นอย่างยิ่ง หึ หึ อมฤตนารี

ตั้งให้คล้องกับ "สตรีเบนโล" ไงครับ หุ หุ

[sermsoon]

ขอแม่โขง...ลุงหัวล้านวาดรูปหน่อยจิ...ตอนเด็กๆเป็นโฆษณาแม่โขงที่คุ้นเคย

เคยเห็นกัดลงกระจกเงาวางขายหลายสิบแผ่นเมื่อยี่สิบปีก่อน หลงเก่าเก็บมาจากไหนไม่รู้ ตอนนั้นกำลังถังแตก และไม่แน่ใจว่าเป็นของแท้หรือเปล่า ตัดใจหลอกตัวเองไม่ยอมซื้อ

ถ้าเป็นสมัยนี้คงเหมาหมดเอามาแขวนเต็มบ้านเต็มช่องให้หายบ้าไปเล้ย

[sermsoon]

ตาเปี๊ยกนี่ มันใครกันเหรอน้องซานตาน่า

โห..ถ้าลุงเปี๊ยกมาเห็นคงโศรกกำสรวลกับวัยหนุ่มของแกแหงๆ

คุณลุงเปี๊ยก โปสเตอร์.......นักเขียนรูปคัทเอาท์ภาพยนตร์ รุ่นเก๋า และเป็นผู้กำกับภาพยนตร์
ชื่อดังงัยครับพี่.............. ........ผู้สร้างดาราดังหลายๆ ท่าน เช่น
กรุง ศรีวิไล จากเรื่อง ชู้
อำพล ลำพูน - วรรษมณ วัฒโรดม จากเรื่อง วัยระเริง

เรื่องแรกๆ มี โทน (ไชยยา สุริยัน อรัญญา นามวงศ์ สังข์ทอง สีใส) , ชู้ (มีคนบอกแล้วว่าใครแสดง) , ดวง (ไม่แน่ใจคนบ้านเราไปเล่นหรือเปล่า) ฯลฯ เป็นผู้กำกับไทยคนแรกที่ใช้ Story board เป็นภาพเสก็ทช์จอกว้างทั้งหมดนับร้อยๆ ภาพ โชว์มุมกล้องตามความเป็นจริงที่ผู้กำกับต้องการแทนที่จะอธิบายด้วยตัวหนังสือแบบเก่า เพราะคุณเปี๊ยกเป็นจิตรกร และเขียน (เสก็ทช์) ภาพได้เร็วและสวยงาม

ภาพนี้น่าจะมาจากฟิล์มหนัง 35 มม. พิเศษ ซึ่งเวลาฉายจะใช้เลนส์จากกล้องฉายขยายให้กว้างออกไปเป็น 70 มม. (แทนที่จะถ่ายลงบนฟิล์ม 70 มม. ซึ่งแพงกว่าเกือบเท่าตัว) จึงดูผอมสูงกว่าปกติ

[sermsoon]

ไม่ใช่ว่าอยากอวดอะไรหรอกนะครับ เพียงแค่ขอเก็บไว้เป็นที่ระลึก
นักสะสมก็ยังงี้แหละนะ
ครบที่นี่ก็เก็บไว้ที่นี่แหละ(อีกที)

[o__Santana]

อารมณ์ดีจริงเชียวอาเรา

[o__Santana]

ป้าน้ำมะเน็ด ขอมา ad แม่โขงภาพอมตะที่คุ้นตามาตั้งแต่เด็ก
ชุดโล่งหัวใจกับจรรโลงจิตดูจินตนาการเค้าซะก่อนหัวงูซะไมีมี
ภาพบน scan เอาครับมันเลยขาวๆ
ภาพล่างจากเดลินิวส์ ปี 2514

[o__Santana]

เอาโฆษณา " โทน " มาให้อาเสริมดูไม่ใช่ใบปิดนะครับเป็นหน้าโฆษณาในหนังสือดาราภาพปี 2512
ผู้หญิงที่ใส่ชุดนักศึกษามัดเปียนั่นคือแม่ของหมิว"ลลิตา" (ดาราแต่ละคนลุงเปี๊ยกสะบัดพู่กันได้เหมือนเปี๊ยบ)

[o_น้ำมะเน็ด]

ป้าน้ำมะเน็ด ขอมา ad แม่โขงภาพอมตะที่คุ้นตามาตั้งแต่เด็ก
ชุดโล่งหัวใจกับจรรโลงจิตดูจินตนาการเค้าซะก่อนหัวงูซะไมีมี
ภาพบน scan เอาครับมันเลยขาวๆ
ภาพล่างจากเดลินิวส์ ปี 2514

2 มุขนี้สุดยอด...จรรโลงจิต...เพิ่งจะเคยเห็น

[sermsoon]

เอาโฆษณา " โทน " มาให้อาเสริมดูไม่ใช่ใบปิดนะครับเป็นหน้าโฆษณาในหนังสือดาราภาพปี 2512
ผู้หญิงที่ใส่ชุดนักศึกษามัดเปียนั่นคือแม่ของหมิว"ลลิตา" (ดาราแต่ละคนลุงเปี๊ยกสะบัดพู่กันได้เหมือนเปี๊ยบ)

ขวัญใจของผมทีเดียวละครับ
หมายถึงคุณเปี๊ยก โปสเตอร์ นะ ไม่ใช่เปี๊ยกอรัญญา หรือจารุวรรณ ปัญโญภาส แม่หมิว
สมัยเด็กเคยไปเป็นเด็กล้างแปรงล้างภู่กันข้างโรงหนัง ได้หัดเขียนรูปเขียนตัวหนังสือมาหน่อยๆ
นับถือ เปี๊ยก โปสเตอร์ เป็นอาจารย์อยู่ในใจ

ในใบปิดเท่าที่เห็นยังมีรูป สายัณห์ จันทรวิบูลย์ กับ สอาด เปี่ยมพงศ์สานต์ นักพากย์ในดวงใจสมัยช่อง 4 บางขุนพรหม

[sermsoon]

อารมณ์ดีจริงเชียวอาเรา

แน่นอนครับ เห็นของพวกนี้แล้วอารมณ์กระฉูด
ไง... สำนวนนี้ให้อารมณ์ดีไหม? เหอ เหอ

[o_cokeyuth]

เอาโฆษณา " โทน " มาให้อาเสริมดูไม่ใช่ใบปิดนะครับเป็นหน้าโฆษณาในหนังสือดาราภาพปี 2512
ผู้หญิงที่ใส่ชุดนักศึกษามัดเปียนั่นคือแม่ของหมิว"ลลิตา" (ดาราแต่ละคนลุงเปี๊ยกสะบัดพู่กันได้เหมือนเปี๊ยบ)

เคยเห็นภาพนี้เป็นปกแผ่นเสียง ว่าแต่ว่าเป็นแผ่นเสียงที่อยู่ในบ้านรึเปล่า
เห็นจะต้อง ค้นดูก่อน ว่าแต่ว่า คุณแม่ของหมิว ผมมีรูปอยู่นะ
สืบเนื่องมาจากโฆษณานาฬิกาซิติเซ็น อีกด้านหนึ่งมันเป็นปก หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ/เดลินิวส์/พิมพ์ไทย
ภาพปกสมัยนั้นนิยมเชิญนางงาม/นางเอก มาขึ้นปก เดี๋ยวจะเชิญป้าจารุวรรณมาRetroอีกสักรอบ

[o_cokeyuth]

สมัยเด็กเคยไปเป็นเด็กล้างแปรงล้างภู่กันข้างโรงหนัง ได้หัดเขียนรูปเขียนตัวหนังสือมาหน่อยๆ
นับถือ เปี๊ยก โปสเตอร์ เป็นอาจารย์อยู่ในใจ

ในใบปิดเท่าที่เห็นยังมีรูป สายัณห์ จันทรวิบูลย์ กับ สอาด เปี่ยมพงศ์สานต์ นักพากย์ในดวงใจสมัยช่อง 4 บางขุนพรหม

ผมว่าโรงหนังสมัยก่อน มันสร้างให้เราๆท่านๆได้มีส่วนร่วมได้เยอะ
ไม่ว่าจะเป็นไทยมุง ดูช่างเขียนโปสเตอร์หน้าโรง
ดูช่างใหญ่สอนช่างเขียนมือใหม่แล้วไทยมุงก็แอบครูพักลักจำไปใช้ในวิชาศิลปะบ้าง
ดูตาแป๊ะมานั่งปั้นขนมน้ำตาลเป็นตัวลิงตกปลา หรือ
มาดูเด็กเดินตั๋วคอยเปลี่ยน "หนังแผ่น" หน้าโรง

วันชื่นคืนสุขที่เป็นกันเองแบบนี้ มันหล่นหายไปเมื่อธุรกิจเข้ามาสู่โรงหนังอย่างเข้มข้น

นักเขียนโปสเตอร์หน้าโรงที่จะต้องใส่ตัวละครทุกตัวในหนัง ลงไปให้ได้ในโปสเตอร์แผ่นเดียว
คนขับรถโฆษณาหนัง ก็จะต้องขับรถไปด้วย พูดใส่ไมโครโฟนบรรยายสรรพคุณหนังไปด้วย
คนพากย์หนัง ที่มักพูดนอกบท แต่จบตรงกับปากตัวละครจนได้
เสน่ห์ทั้งหมด มันวูบหายไปเหมือนโดนลมพายุพัด ....วูบเดียว

ผมยังคิดถึงความไม่เนี๊ยบ แต่มีเสน่ห์เหล่านี้อยู่มิรู้วาย
รวมถึงทีมนักพากย์ชั้นเซียนของช่องสี่บางขุนพรหม อาทิ คุณสะอาด เปี่ยมพงษ์ศานต์ /
สมจินต์ ธรรมทัต/กำธร สุวรรณปิยะศิริ คุณศิริพร(ขนาบน้ำ/จำนามสกุลไม่ได้แล้ว)
และ นักพาย์ทีมอื่นๆเช่น สมพงษ์ วงศ์รักไทย รอง เค้ามูลคดี จุรี โอศิริ รุจิรา-มารศรี

แหม.... ใครจะมานั่งคิดถึงแบบผมได้ ต้องพรรษาถึงหน่อยนะครับ

[o__Santana]

ในวัยเด็กผมมีโอกาสได้เข้าไปสัมผัสกับวิกหนังไม่น้อย

- เคยเร่ไปกับรถแห่ประกาศฉายหนัง

- เคยหอบใบปิดปึกใหญ่กับกระป๋องแป้งเปียกใบเขื่องเดินแปะทั่วตลาด

- เคยช่วยช่างเขียนเค้าทาสีรองพื้น..โดยได้ดูหนังฟรีเป็นค่าตอบแทน

บวกกับเป็นคนชอบวาดๆเขียนๆอยู่แล้วด้วยเค้าให้ทำอะไรก็ทำ

ป้วนเปี้ยนอยู่กะห้องศิลป์ทั้งวันบ้านช่องไม่เคยอยู่...

ชื่อวิก "บุญเชิดราม่า" ปัจจุบันกลายเป็นวิกร้างไปแล้ว..เฮ้อ..น่าเสียดาย

[o_PAO]

คุณศิริพร นามสกุล วงศ์สวัสดิ์ ครับพี่