สิบสองปันนา เดือนปีผ่านไป หัวใจไม่เปลี่ยนแปลงผมคิดเรื่องไปท่องเที่ยวสิบสองปันนากับเพื่อนๆไว้ในใจนานแล้ว
ตอนนี้ว่างๆค้นรูปเก่าๆมาแปะให้ชมครับ เป็นรูปของกระผมเป็นส่วนใหญ่
แต่บางรูป (2-3 รูป)...ผมแอบดูดมาจากเวปอื่นนะครับ นานแล้วจนจำเวปเดิมไม่ได้
หากเจ้าของภาพตัวจริงมาอ่านเจอ...กระผมก็ขออนุญาตและกราบขอบพระคุณไปพร้อมกันเลย
มีคนมักสงสัยกันว่า ทำไมผมแอบไปมาบ่อยๆ
ผมก็ถามตัวเองหลายหนเหมือนกันครับ....
ถามแล้วก็ได้คำตอบว่า ผมกลับไปดู "เงาอดีต" ของตัวเราเอง
ไปแล้วก็พบว่า นี่ไง "ความเรียบง่าย" ที่เราทำหล่นหายไป
ตอนที่เรารีบวิ่งขึ้นรถไฟสายทุนนิยม
ขึ้นมาแล้วรถไฟมันไปลิ่วเลย...ผมทั้งนึกในใจและตะโกน ว่า "จอดก่อน...ลุงจะลง"
ก็ไม่ยักมีใครมาสนใจ เลยได้แต่แอบฝันคนเดียวเงียบๆ
ทั้งสิบสองปันนา และ เมืองหลวงพระบาง นั่นแหละคือการกลับไปสู่เงาอดีตที่แสนหวาน
เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อ 5 ปีที่แล้ว......2005ยามนั้น ถนนสาย R3a ยังเละเป็นวุ้นอยู่เลยครับ
นี่คือ รถ V.I.P. BUS ที่นำพากระผมไปสิบสองปันนาครับ
บนรถฝรั่งหันมาสะกิดถามผมว่า "Are you sure this bus is V.I.P. bus? "
ผมพยักหน้า...."SURE โครต โครต เลย บักหำเอ๋ย"