เช้าวันที่สองคนขับรถโทรขึ้นมาบนห้องว่ารถมารับแล้วจอดรออยู่หน้าโรงแรม พวกเราชาวสามล้อก็รีบกุลีกุจอกันลงมา เอ.....มองหารถที่มารับ ชะเง้อมองอยู่ครึ่งชั่วโมง คิดว่าน่าจะเป็นรถบัสคันเดียวกับที่รับพวกเรามาจากสนามบินเมื่อวาน
สักพักนึง มีคนฮ่องกงแต่งตัวดีเหมือนคนทำงาน เดินเข้ามาถามว่าคุณชื่อ......นี้รึเปล่า ผมตอบว่าใช่ เค้าบอก "ผมนะรอคุณอยู่ร่วมครึ่งช.ม.แล้ว จอดรถรออยู่ฝั่งโน้น" พร้อมชี้มือไปฝั่งตรงข้าม
โอ...พระเจ้าจอร์จ แทบไม่เชื่อสายตา เค้าชี้ไปที่รถเบนซ์ เอสคลาส ที่จอดอยู่คันเดียวโดดๆ ไม่มีรถตู้ที่เรานึกเอาไว้เลย
ผมรีบขอโทษเป็นการใหญ่ "I'm so sorry" บอกเค้าว่านึกว่าเป็นรถบัส แกยิ้ม
แหยๆแล้วบอกไม่เป็งราย จากนั้นก็ขื้นรถพาไปดิสนี่ย์แลนด์ เสียดายที่ไม่ได้ถ่ายรูปเอาไว้
หมอชื่อ Banny ขับรถดีมาก ถนนว่างๆ แต่ขับไม่เร็ว ไม่ช้า คันอื่นๆก็เหมือนกัน เลยชมไปว่า พวกคุณนี่ขับรถกันดีมากนะ ไม่เหมือนบ้านไอเลย ถนนว่างๆแบบนี้ พี่ไทยเหยียบกันหลังติดเบาะเลยนะเนี่ย เค้าชอบใจใหญ่ "Realy?" เค้าบอกที่ถนนมีเรดาจับความเร็ว ถ้าโดนจับโดนปรับหนัก แถมยึดใบอนุญาตอีกตะหาก
อ้อก่อนออกรถแกบอกว่า ให้แฟนผมกะลูกสาวที่นั่งข้างหลังรัดเข็มขัดด้วย พวกเราอึ้งไปเลยครับ เรื่องเข็มขัดนี่ บนรถเมล์โดยสารก็ต้องรัดด้วยครับ
