อย่าท้อที่จะเป็นอิฐดีๆ สักก้อน ไว้สร้างเมือง...ไทย

[("\(*-*)/")]

กรุณาคลิก:
http://www.imeem.com/cartoonss/music/HsVIVRTD//

[("\(*-*)/")]

“อิฐก้อนหนึ่ง” เขียนคำร้องโดย ประภาส ชลศรานนท์ ทำนองโดย สุระชัย บุญแต่ง และร้องโดย บี พีระพัฒน์ เถรว่อง

เพลงอิฐก้อนหนึ่ง


ให้ลมมันแรงร้อนเพียงใด... ให้มีฝนมากมาย


แดดเกรียมเผาแทบตาย... อย่าไปยอมแพ้


อย่ายอมให้ลมพัดเราไป... อย่ายอมเพราะความง่าย


หยัดยืนสู้ด้วยใจ... ด้วยใจที่รวมกัน


อิฐก้อนหนึ่งซึ่งถูกวางอย่างเดียวดาย


มีความหมายแค่เพียงดินที่คนปั้น


ซ่อนความงาม...ซ่อนความจริง...และความฝัน


อิฐก้อนนั้นคงรอวันเพื่อมีค่า


อิฐหมื่นแสนที่ถูกวางอย่างสร้างสรรค์


อัศจรรย์จึงบันดาลขึ้นตรงหน้า


ก่อกำแพง...สร้างบ้านเรือน...ตึกระฟ้า


แดดลมฝนจะพัดพาไม่มีหวั่น


อิฐก้อนนั้น...ช่วยป้องกันไม่หวั่นเลย


อิฐก้อนนั้น...ช่วยป้องกัน ไม่หวั่นเลย


อิฐก้อนไหน...จะถูกวางไว้อย่างเดิม


อิฐก้อนไหน...จะถูกวางไว้สร้างเมือง


อิฐก้อนไหน...จะถูกวางไว้สร้างเมือง




...คุณประภาส บอกว่าเพลงนี้เป็นเพลงที่เขาอยากให้คนรุ่นใหม่ได้ฟังมากที่สุด พร้อมกับเล่าให้ฟังต่อว่า ...


“ เพลงนี้มันเกิดขึ้นตอนที่ศิษย์เก่าชาวสถาปัตย์จุฬาฯ รวมตัวกันเพื่อจัดการแสดงหาเงินมาสนับสนุนอุปกรณ์การเรียนการสอนที่คณะ การแสดงครั้งนั้นใช้ชื่อว่า “รวมมิตรให้มัน”


เหล่าบรรดาซูโม่มาเกือบครบ วงเฉลียงที่เป็นศิษย์เก่าคณะฯ ก็ไปร่วมงานกับเข้าด้วย พี่ตู้ จรัสพงศ์ ซึ่งเป็นหัวหน้าในด้านการแสดงครั้งนั้นบอกกับผมว่าอยากได้เพลงซักเพลงเพื่ออธิบาย theme ของเรื่อง ตอนนั้นผมเห็นบทที่พี่ตู้เขียนมาบ้างแล้ว มันเป็นเรื่องราวเหมือนจะล้อเลียนสภา บทค่อนข้างแรง


คือตลกน่ะตลกอยู่แต่มันเสียดสีสภาพบ้านเมืองด้วย มีอยู่สองสามประโยคที่ผมชอบ รู้สึกจะพูดทำนองว่า เพราะเรามัวแต่มักง่ายกันไปหมด ประเทศเราเลยเป็นอย่างนี้


พอผมคิดเรื่องออกว่าผมจะเขียนเพลงไปทางไหน ผมก็บอกพี่ตู้ไปว่า ผมจะแต่งเพลงที่พูดถึงประเด็นปลุกให้คนอย่ายอมให้กับความมักง่าย แต่ผมจะเขียนผ่านคำประเภทปรากฏการณ์ทางธรรมชาตินะ ผมถนัดอย่างนั้น ไม่ถนัดเขียนเสียดสีตรงๆ พี่ตู้ก็เห็นดีด้วย


พอกลับมานั่งเขียน ทีแรกก็จะเขียนเกี่ยวกับการต่อสู้กับธรรมชาติ โดยให้ลมพายุแดดร้อน เป็นอุปสรรคที่เราต้องสู้ พอคิดถึงลมถึงแดด อยู่ดีๆ ผมกลับไม่คิดถึงคน ผมไพล่ไปคิดถึงตัวสถาปัตยกรรม ตัวตึก ตัวบ้านที่ทนฝนทนแดดขึ้นมา


แล้วผมก็เจอคำว่าอิฐ


พอได้คำว่าอิฐ ผมก็รู้ว่าเพลงนี้น่าจะสมบูรณ์แล้ว


ผมไปเดินเล่นกินไอติมเลย คืนนั้นผมจะกลับมาเขียนเพลงอิฐให้เสร็จ แม้จะมีสองเรื่องอยู่ในเพลง เรื่องแรกคือการปลุกใจให้อย่ากลัวอุปสรรค อย่ายอมให้กับความมักง่าย กับเรื่องที่สองเรื่องของอิฐสองประเภท คืออิฐที่ถูกวางทิ้งกับอิฐที่ถูกนำมาเรียงตัวสร้างบ้าน สร้างสิ่งมหัศจรรย์ของโลก แต่ทั้งสองเรื่องกับโยงผูกกันอย่างสนิท


นานแล้วที่ผมไม่ได้เขียนเพลงสองพล็อตในเพลงเดียวกัน เพราะเขียนก็ยากฟังก็อยาก แต่เพลงนี้มันไม่เป็นอย่างนั้น


เพลงอิฐก้อนหนึ่งนี้ เฉลียงร้องบันทึกเสียงเป็นวงแรก แล้วก็นำมาให้นักแสดงศิษย์เก่าสถาปัตย์ร้องเป็นฟีนาเล่ในตอนจบของการแสดงด้วย


มีคนลอกข้อความในเว็บไซต์แห่งหนึ่งของชาวสถาปัตย์มาให้ผมดู เขาเขียนว่า “เป็นอีกเพลงที่ทำให้พวกสถาปัตย์หลายคนหันมาถามตัวเองมากขึ้น ความรู้สึกเก่าๆ ที่อาจหลงลืมไป ลืมเรื่องจรรยาบรรณ เรื่องสำนึกในอาชีพ ฯลฯ


มันหวนกับมาเหมือนจะถาม เราน่าจะทำอะไรดีๆ ให้สังคมบ้าง” ไม่รู้สิ ผมไม่คิดว่าเพียงแต่ชาวสถาปัตย์หรอกที่คิด ปัญญาชนทุกคนที่ฟังเพลงนี้ ผมว่าถ้าไม่เข้าข้างตัวเองเกินไป ทุกคนก็ต้องคิด ทั้งเรื่องคุณภาพของตัวเอง กับเรื่องการต่อสู้กับความมักง่ายของตัวเองและผู้คน


บางทีผมฟังเพลงนี้แล้วก็คิด เราเรียนอะไรมา จะทำอาชีพอะไรก็ตามทุกคนมีส่วนสร้างบ้านสร้างเมือง ทุกคนเป็นอิฐ เราอยากเป็นอิฐก้อนไหน คำว่าบ้านเมืองมันมีความหมายมากกว่าแค่ตึกรามบ้านช่อง


ผู้พิพากษาก็ต้องสร้างเมืองด้วยตาชั่งของตัวเอง คนเป็นครูก็ต้องสร้างเมืองด้วยชอล์กของตัวเอง อันที่จริงเราต้องพูดถึงขนาดว่า ใครกวาดถนนก็จงสร้างเมืองด้วยไม้กวาดของตัวเอง


มีน้องคนหนึ่งมาบอกผมว่า ฟังเพลงนี้แล้วทำให้เริ่มหันมามองตัวเองในแง่ของอิฐก้อนหนึ่งมากขึ้น เพลงนี้แค่ทำให้คนคนเดียวรู้สึกอย่างนั้น ผมก็ดีใจแล้วว่านามปากกาของผมก็ร่วมสร้างเมืองกับเข้าด้วย”


ถ้าใครอยากฟังแบบได้อารมณ์ฮึกเหิม คิดดี ทำดี และได้แรงบันดาลใจเหมือนผม ขอแนะนำให้หาเพลงนี้มาฟังให้ได้นะครับ ...

Credit: http://www.oknation.net/blog/print.php?id=311907

[o_cokeyuth]

คลิ๊กไปฟังมาแล้วครับ.....

ผลงานคำร้องของ พี่จิก ประภาส ยังคงกินใจเหมือนเดิม

[o_garfields]

ขอบคุณมากคับที่หาสิ่งดีมาให้เสมอคับ