น้ำท่วม ไม่โดนกับตัว ไม่รู้...ตอนนี้"รู้แล้ว" น้ำท่วมใหญ่ทั่วประเทศไทยในครั้งนี้ ใหญ่หลวงจริงๆครับ ขณะที่พิมพ์อยู่นี้ น้ำที่บ้านผมเพิ่งจะลด
แต่บางอำเภอในจังหวัดสระบุรี เช่น อ.บ้านหมอ น้ำยังทรงไม่ลดลงสักเท่าไหร่ จังหวัดในภาคกลาง
อีก 8 จังหวัด ที่เจออุทกภัย น้ำก็ยังไม่ลด ต้องอยู่กับสภาวะน้ำขังอยู่เกือบเดือนแล้ว....
แค่ดูข่าวในโทรทัศน์ก็เศร้าอยู่แล้ว แต่ถ้าคุณได้ประสบเหตุการณ์นี้กับตัวเอง มันยิ่งเศร้าอีกเป็นสิบเท่า
ผมเข้าใจสภาวะซึมเศร้าของเหยื่ออุทกภัยในวันที่ต้องกลับไปเปิดบ้านดูความเสียหาย
การที่ต้องเก็บกวาดบ้าน สูดกลิ่นขี้เลน และอยู่บนซากปรักหักพัง และความเสียหายของทรัพย์สิน
มันหดหู่ครับ....นี่ผมแค่เสียหายเล็กๆน้อยๆนะ ยังซึมไปเป็นวัน
ลองคิดดูว่า หากบ้านไหนสิ้นเนื้อประดาตัว หมดเนื้อหมดตัวจากน้ำท่วม แล้วต้องกลับไปเก็บกวาดซาก
จะรู้สึกหดหู่กว่าผมกี่เท่า?
แล้วลองคิดดูนะครับว่า ถ้าหากบ้านนั้น อยู่ในสภาพบ้านแตกสาแหรกขาด
คนในครอบครัวต้องเสียชีวิตไปเนื่องจากอุทกภัย จะหดหู่กว่าผมอีกกี่สิบเท่า?
ร้านผมที่ตลาดโบราณเสาไห้ จมน้ำประมาณ 1 เมตร
ความแรงของน้ำ...ฉีกประตูบานเฟี้ยมจนหลุด แต่โชคดีที่ของในร้านไม่หายสักชิ้น
น้ำแรงพัดของมาชนจนตู้แตก........
เทียบกับร้านของผมในวันเปิดปกติ.....