อยากเจอกัรอีกเร็วๆจัง ถ้าจะเป้นไปได้ก็คงโปรเจ๊กที่จะจัดมีตติ้งเฉพาะซื้อขายแลกเปลี่ยนของกัน โดยไม่มีพิธีการ งาน เกมส์ มีแต่แลกกะซื้อและก็มาพบปะพูดคุยกัน เมื่อไหร่นั้น...
ไม่รู้เหมือนกัน
มีใครได้ลำไยของน้องป๋องแป๊งไปทานระหว่างทางกลับบ้านบ้างครับ ผมเข้าไปถึงงานก็เจอน้องเค้ากะน้องกอล์ฟยกลังเข้างาน ที่เห็นๆมีตาเอ๊าะเจ๊าะเอาไปถุงนึงหล่ะ
หลังจากงานแล้วมีพวกเราส่วนหนึ่งไปบ้านพี่ป้างแอ๊บม่อน ของแกอัดแน่นอยู่ที่ชั้นล่าง
หลากหลายมากๆ น้องกอล์ฟถ่ายรูปมาโพสยังครับ ของสะสมของแกว่าระทึกแล้ว ยังมีที่น่าระทึกอีกคือ.......แกเล่าว่าเพื่อนแกที่มานอนบ้านแก พี่น้องที่มาเยี่ยมเยียน เด็กๆแถวๆบ้านแก
เห็น........เหมือนๆกันเลยว่าเป็นผู้หญิงชุดขาว
เพื่อนแกมานอนที่บ้านแบบนอนข้างล่าง ตอนตีสี่ตีห้าเค้าบอกว่า"เฮ้ย!ผู้หญิงที่ไหนมาเดินขึ้นเดินลงบ้านพี่วะ" เด็กแถวๆนั้นไม่กล้าเดินอ้อยอิ่งหน้าบ้านแกตอนกลางคืนหน่ะ ถ้าจำเป็น
ต้องผ่าน น้องๆเค้าวิ่งหน้าตั้ง หัวซุกหัวซุนกันทุกคน พี่ป้างสงสัยถามน้องๆพวกนั้น"เฮ้ย
ทำไมต้องวิ่งทุกทีที่ผ่านบ้านพี่วะ"ไอ้น้องพวกนั้นบอกว่า พวกเค้าเห็นผู้หญิงชุดขาวนั้งอยู่หน้าบ้านพี่ตรงที่มืดๆหน่ะ
เพื่อนแกบางคนรอพี่ป้างขับรถมารับ รถจอดปุ๊บเดินขึ้นหลังรถ พี่ป้างถาม"เฮ้ยมึงจะขึ้นข้างหลังทำห่าไรวะ มานั่งข้างหน้าด้วยกันดิ๊"เพื่อนเค้าตอบว่า "อ้าวก็เมื่อกี้เห็นว่าพี่พาหญิงนั่งหน้ามาด้วยนี่ หายไปไหนแล้วหล่ะ"ชิหายแล้ว ผมฟังเค้าเล่าไปขนแขนสแตนอัพไปด้วยเลย